Vladimir Veličković, akademik i jedan od najistaknutijih srpskih slikara, svih vremena, pripadnik grupe Mediala koja je okupila umjetnike, arhitekte, filozofe oko ideje ljubavi prema umjetnosti, preminuo je u Splitu, prošle noći.
Veći dio karijere proveo je u Francuskoj gdje je odlikovan najvišim francuskim odlikovanjem za kulturu, “Commandeuer de l ordredes Arts et des Lettres” i viteškim ordenom Legije časti.
Rođen je u Beogradu 11. avgusta 1935. godine kao sin jedinac oca Dušana i majke Lenke. Njihov dom je bio ispunjen knjigama o umjetnosti, monografijama i reprodukcijama velikih djela, te se Vladimir već ranim godinama zaljubio u umjetnost starih majstora Leonarda, Rembranta, Direra, Mikelandela i Goje, koji su na njega ostavili snažan utisak.
Prva izložba dogodila mu se već sa 16 godina, kada se 1951. godine prijavio na konkurs u paviljnu “Cvjeta Zuzorić”, a koji je bio namijenjen mladim afirmisanim slikarima. Da bi izbjegao da ga odbiju nije spominjao svoje godine, ali je u oštroj konkurenciji bio jedan od zapaženijih izlagaca i pobravši brojne pohvale. Spremao se da okuša sreću na Likovnoj akademiji, ali se po nagovoru oca upisao na arhitekturu.
Kasnije je govorio da je to bilo prvi put i posljednji da je načinio kompromis. Sa diplomom arhitekture odlazi u Zagreb gdje je 1963. i 1964. godine radio kao saradnik Majstorske radionice Krste Hegedušica, a potom se vraća u Beograd gde je radio do svoje 31. godine.
Pasija prema slikarstvu ga ne napušta i odlazi u Pariz gdje je za profesora na École Nationale Supérieure des Beaux-Arts u Parizu Vladimir Veličković izabran 1983. Na toj je poziciji bio do 2000. godine, a u međuvremenu 1985. izabran je za člana Srpske akademije nauka i umjetnosti i dobio najviša priznanja iz oblasti kulture i umjetnosti u Francuskoj.
Godine 2005. primljen i u Francusku akademiju lijepih umjetnosti i jedan je od 10 akademika ovog odjeljenja, na poziciji broj sedam koja ima istoriju dugu dva vijeka. Novinar Ivan Radojičić u svom tekstu o velikom slikaru navodi da je manje poznato da je Veličković trenirao atletiku u Crvenoj zvezdi i sa svojim timom bio rekorder stare Jugoslavije u trci 4×100 metara.
Dvije svoje ljubavi spojio je 1982. kada je radio sportske plakate za Fudbalsko prvenstvo svijeta u Španiji i Olimpijske igre u Barseloni 1992. godine. Bio je angažovan i za predstavljanje teniskih turnira u Rolan Garosu. Da bi pomogao mladim umjetnicima u Srbiji osnovao je fondaciju “Vladimir Veličković za crtež” koja dodjeljuje nagrade najboljim mladim umjetnicima iz oblasti likovne umjetnosti. Na vrhuncu karijere slike Vladimira Veličkovića su prodavane i za 50 000 evra.
(Tanjug)
