Ako želite da radite u Nemačkoj, najbolje ćete proći ako ste doktor stomatologije jer oni tamo zarađuju 117.000 evra bruto godišnje, dok “obični” lekari zarade 78.000, a menadžeri finansijskih fondova oko 75.000 evra.
Ipak, većina radnika sa Balkana radi one manje plaćene poslove. Sobarice u hotelima, na primer, godišnje zarade 19.000 evra, dok čistačice u ugostiteljstvu imaju hiljadu evra više. Plata frizera je 21.000 evra godišnje, konobara 22.000 evra, a operatera u kol centru 24.000 evra koliko mogu zaraditi radnici na blagajnama ili recepciji.
Kuvar godišnje zaradi 25.000 evra, zubarski tehničar 26.000, a vozač kamiona 27.000 evra. Nemački magazin “Die Welt” sastavio je listu zanimanja koja bez stranaca nisu moguća.
U mesnoj industriji, kako ističu, čak 40 posto zaposlenih su stranci. U sektoru proizvodnje osnovnih namirnica njih 37 posto su stranci, dok je u betonskoj industriji zaposleno oko 34 posto stranaca. U sektoru čišćenja i higijene radi oko 30 posto stranaca, koliko ih je u kulinarstvu i ugostiteljstvu.
Među poljoprivrednicima 29 posto su stranci, koliko ih radi i na građevini, odnosno popularnoj “baušteli”. Oko 25 posto stranaca radi u hotelijerstvu, 23 posto su magacioneri, a među radnicima u metalnoj industriji oko 20 posto, odnosno svaki peti je stranac. Međutim, šta to zapravo znači?
Kada se od bruto plate oduzme porez na platu, solidarni dodatak, crkveni porez (ako ga plaćate) i doprinosi, dobićete neto platu, piše blog nemackikutak.com.
Osnovna plata je bruto plata koja je ugovorena ugovorom. Primera radi, ukoliko u ugovoru stoji da vam je osnovna godišnja bruto plata 36.000 €, onda je mesečna osnovna plata 3.000 €. Na ovu svotu novca se dodaju sonstige Entgelte [zonstige ent-gelte] odnosno ostale naknade. Primera radi, to mogu biti naknade ukoliko ste radili noćnu smenu, prekovremeno, naknade ukoliko ste menjali šefa, provizije, premije i slično.
Suma ove dve stavke predstavlja vašu mesečnu bruto I platu na koju ste zakonski obavezni platiti dažbine. Po zakonu, poslodavci su obavezni da u vaše ime uplaćuju novce na odgovarajuće račune i time ispunjuju vaše obaveze (za razliku od Amerike gde morate sve sami, prim. out). U vaše ime poslodavac paušalno uplaćuje poreskoj upravi porez na platu odnosno Lohnsteuer [Lon-štojer]. Što više zarađujete, to viši porez plaćate, ali u velikom broju slučajeva imate pravo na povraćaj udela poreza na platu jer ste ga verovatno preplatitli. Dobra vest za državu Nemačku je da veliki deo građana ne podnosti zahtev za povraćaj poreza i time državi godišnje pokloni oko 10 milijardi evra.
Sledeća stavka koja se odbija od bruto plate je solidarni dodatak. Vlada Nemačke je 1991. donela zakon o obaveznom jednogodišnjem plaćanju solidarnog doprinosa Sjedinjenim Američkim Državama koji su vodili rat protiv Iraka u prvom Zalivskom ratu. Ipak, od 1995. uved je na neograničeno da bi se tim novcem podržao razvitak nekadašnje komunističke nemačke čiji standard i danas kaska sa Zapadnom Nemačkom. Visina ovog nameta do 1997. godine je iznosila 7,5%, a od 1998. iznosi 5,5% od poreza na platu koji ste platili tog meseca. Zapravo, plaća se tek ukoliko mesečno zarađujete više od 1.444 € bruto.
Ukoliko ste pri prijavi vašeg prebivališta reklli da ste religiozni, onda plaćate i porez za crkvu. Porez za crvku se računa procentualno od poreza na platu, ali se visina razlikuje od pokrajine i crkve. Porez na crvku plaćaju vernici rimokatoličke i evangelističke crkve. Pored njih postoje druge religije koje smeju zahtevati porez, poput pravoslavne crkve, ali to ne rade.
Islamske religije ne smeju zahtevati porez jer nisu priznati kao organi javnog prava. Ukoliko ne želite plaćati crkveni porez, možete se svakog trenutka odjaviti iz crkve. Takođe, kao i kod poreza na platu, možete deo plaćenog poreza crkvi dobiti od nazad putem povraćaja poreza. Iako broj pripadnika crkve opada, ubrani porez raste. Godine 2016. rimotolička crkva ubrala je 6,15 milijardi €, dok je evangilistička iste godine skupila 5,45 milijarde €.
Do sada ste poplaćali sve namete državi odnosno porez. Preostaju još da se plate doprinosi. U doprinose spadaju četiri osiguranja koji nemci nazivaju u doslovnom prevodu društvena osiguranja, zdravstveno, penziono, doprinos za nezaposlene, osiguranje o dugoročnoj zdravstvenoj zaštiti. Kod doprinosa namet delite sa vašim poslodavcem u odnosu 50-50. Dakle, jednu polovinu plaćate vi, a drugu vaš poslodavac.
Visina zdravstvenog osiguranja se ne može paušalno reći jer zavisi od nekoliko faktora. Prvo, da li ste zdravstveno ili privatno osigurani. Drugo, da li ste regularno zaposleni, frilenser, student ili nešto četvrto. Kod državnih osiguravajućih kuća regularno zaposleni su po zakonu obavezni da plate stopu od 14,6 %. Od toga, pola plaćate vi, a pola vaš poslodavac.
Dakle, vaš udeo je 7,3% vaše bruto plate. Međutim, to po pravilu nije dovoljno pa osiguravajuća kuća uvodi još dodatan namet koji iznosi između 0,5% i 1,8% u zavinosti od osiguravajuće kuće. Ovaj dodatan teret snosite sami. Granica do koje uplaćujete zdravstveno osiguranje 2018. godine iznosila je 4.425€ mesečno.
Visina stope državnog penzionog osiguranja opada od 2007. godine. Godine 2018. iznosila je 18,6% bruto plate. Maksimalni iznos koji se uplaćuje odnosno u Zapadnoj Nemačkoj iznosi 6.500 €, dok je u Istočnoj 5.800 € mesečno.
Kao i kod zdravstvenog osiguranja, ovaj namet delite sa poslodavcem. Pola plaćate vi, a pola poslodavac. Dakle, vaš udeo je 9,3% vaše bruto plate.
Doprinos za nezaposlene – zahvaljući ovoj stavki, u slučaju da ostanete bez posla (npr. zbog otkaza, selidbe, itd), dobijaće, pod određenim uslovima i trajanju, dobar deo svoje plate tokom nezaposlenosti od države. Godine 2018. doprinos za nezaposlene iznosio je 3% od bruto od plate od čega 1,5% plaćate vi, a 1,5% poslodavac.
Osiguranje o dugoročnoj zdravstvenoj zaštiti, u doslovnom prevodu osiguranje za negu, je tu da pokrije deo troškova u slučaju neko mora da se brine o vama (npr. personalni asistent, dom, itd.). Stopa dobrinose se razlikuje u zavisnosti od vaših godina i da li imate dece. Za roditelje, stopa je 2018. godine iznosila 2,55% od čega pola nameta snosi poslodavac, a pola vi. Za radnike bez dece, stopa iznosi 2,8 %. Gornja stopa iste godine iznosila je 4.425 € mesečno.
Za tačan obračun, možete u kalkutor da unesete bruto platu, što možete da uradite klikom OVDE
(kurir.rs, nemackikutak.com)
