Kandidati za predsjednika Crne Gore 2018. godine predali su potpise, a u ponedjeljak u ponoć, 26. marta, istekao je rok za verifikaciju kandidatura u Državnoj izbornoj komisiji.
— Milo Đukanović, kandidat vladajuće Demokratske partije socijalista (DPS) čiji je predsjednik. Najmoćnija politička ličnost u Crnoj Gori, tokom višedecenijske političke karijere obavljao najviše državne funkcije, šest puta bio na mjestu premijera, jednom na mjestu predsjednika Crne Gore.
Kao pristalica Slobodana Miloševića, početkom devedesetih učestvovao u antibirokratskoj revoluciji kojom je svrgnuto komunističko vođstvo Crne Gore, a zatim zabilježio svoj prvi premijerski mandat. Od Miloševića se distancirao 1997. godine, kada se i DPS podijelila na dvije struje.
Tokom NATO intervencije 1999. godine, protivio se Miloševićevoj politici, pružajući utočiste tadašnjim liderima srpske opozicije i sarađujuci sa Zapadom.
Đukanović je predvodio kampanju za nezavisnost Crne Gore koja je ostvarena 2006. godine. Dvije godine kasnije, Đukanovićeva Vlada je priznala nezavisnost Kosova, a zatim je radio na otvaranju pregovaračkog procesa za članstvo u EU i NATO.
Tokom čitave političke karijere, Đukanović je dovođen u vezu sa organizovanim kriminalom, švercom, optuživan je za omogućavanje bogaćenja njemu bliskih kontroverznih biznismena na račun države.
Spočitava mu se da je omogućio sistemsko širenje korupcije u institucijama i davao zeleno svjetlo za napade na nevladin sektor i suzbijanje slobode medija. Politički protivnici ističu da Đukanović kontroliše gotovo sve institucije u zemlji bez obzira na kojoj je funkciji, premijera, predsjednika ili samo lidera DPS-a.
— Draginja Vuksanović, predsjednički kandidat opozicione Socijaldemokratske partije (SDP). Vuksanović je prva žena u istoriji Crne Gore koja će se kandidovati za predsjedničku funkciju. Doktorirala je pravo i predaje na Univerzitetu Crne Gore. Od početka svog političkog djelovanja bila je zagovornica nezavisnosti Crne Gore, priključenja Crne Gore u NATO i EU, borbe protiv korupcije na visokom nivou i organizovanog kriminala, slobode govora.
U Parlamentarnoj skupštini Savjeta Evrope Vuksanović je bila, između ostalog, imenovana za članicu Komiteta za pravna pitanja i ljudska prava. Poslanica je Socijaldemokratske partije Ranka Krivokapića. Bavi se pravnom problematikom zaključenja štetnih ugovora po javni poredak i državne interese.
Oštrim nastupima u Skupštini protivila se spornim privatizacijama Luke Bar i Aerodroma Crne Gore. Vuksanović je u parlamentu praktično oborila Vladin plan da investitoru iz Ujedinjenih Arapskih Emirata omogući nisku cijenu 90-godišnjeg zakupa Kraljičine plaže i taj prostor izuzme iz jurisdikcije Crne Gore. Kompanija je odustala od investicije, a nakon toga je Socijaldemokratska partija izašla iz političkog saveza sa Demokratskom partijom socijalista, sa kojom je bila 18 godina u koaliciji.
Kandidaturu Draginje Vuksanović za predsjednicu je podržao Demos Miodraga Lekića.
— Mladen Bojanić, kandidat za predsjednika najvećeg dijela opozicije koju čine partije različitih političkih profila. Ekonomista, profesionalni broker i diler na tržištu kapitala. Političku karijeru počeo je 2012. godine članstvom u novoosnovanoj stranci Pozitivna Crna Gora kao generalni sekretar. Napustio je stranku, nakon dvije godine zbog sukoba sa predsjednikom zbog skretanja stranke ka vladajućoj koaliciji predvođenoj DPS-om.
Nakon izlaska iz Pozitivne Crne Gore, Bojanić je u crnogorskoj Skupštini nastupao kao samostalni poslanik, nastavljajući da oštro kritikuje crnogorsku vlast. Oštro je kritikovao pristupanje Crne Gore NATO-u. Kao član pokreta “Otpor beznađu”, bio je dio liste sa kojom je Demokratski front nastupao na parlamentarnim izborima 2016. godine, ali nije zauzeo poslaničko mjesto.
Predsjedničku kandidaturu Bojanića podržava najjača politička grupacija Demokratski front koji se zalaže za potpunu promjenu spoljnopolitičkog kursa Crne Gore i koji ima nedvosmislenu naklonost Jedinstvene Rusije Vladimira Putina.
Bojanić ima podršku stranaka takozvane građanske opozicije – URA Dritana Abazovića, Demokrata Alekse Bečića i Socijalističke narodne partije Vladimira Jokovića.
— Marko Milačić, kandidat novoformirane političke partije Prava Crna Gora na čijem je čelu. Politikolog, radio je kao novinar na Javnom servisu, nakon čega je pisao kolumne za nedjeljnik Monitor, a potom i za ruski Sputnjik na srpskom jeziku gdje je iznosio oštre kvalifikacije usmjerene ka crnogorskoj vlasti. Bio je najistaknutiji član nevladine organizacije “Pokret za neutralnost Crne Gore” i pokreta “Otpor beznađu” tokom čijih akcija je javno palio zastavu NATO-a.
Nekoliko puta je privođen i novčano kažnjavan zbog pružanja otpora policiji. U javnim nastupima Milačić potencira svoje kontakte sa ruskim zvaničnicima i svoj negativan odnos prema politici zapadnih zemalja. U oktobru 2017. godine Milačić se sastao u Moskvi sa Sergejem Železnjakom, funkcionerom Jedinstvene Rusije i članom odbora ruske Dume za međunarodna pitanja. Boraveći u Moskvi, Milačić je najavio mogućnost sopstvene kandidature na predsjedničkim izborima.
— Hazbija Kalač, kandidat za predsjednika ispred vanparlamentarne bošnjačke Stranke pravde i pomirenja (SPP) čiji je predsjednik. Raniji naziv SPP-a je bio Bošnjačka demokratska zajednica. Centrala stranke sa istim nazivom SPP se nalazi u Novom Pazaru, čiji je lider Muamer Zukorlić.
Hazbija Kalač se identifikovao kao politički protivnik vladajućeg Đukanovićevog DPS-a, ali i kao politički protivnik Bošnjačke stranke koja pripada vladajućoj koaliciji. Oštar kritičar reisa Islamske zajednice u Crnoj Gori Rifata Fejzića. Kalač je 2015. učestvovao u protestima opozicionog Demokratskog fronta.
— Vasilije Miličković, nezavisni kandidat, privrednik iz Podgorice, javnosti poznat po oštrim kritikama Vlade vezanim za vođenje i upravljanje najvećeg državnog preduzeća Elektroprivrede Crne Gore (EPCG). Miličković je dugogodišnji privrednik i više godina je bio predsjednik manjinskih akcionara EPCG-a.
Tokom prethodnih godina Miličković je podnio više desetina krivičnih prijava protiv državnih funkcionera i službenika koje je optuživao za nanošenje štete državi. Profitirao je kada je država prodala skoro polovinu akcija EPCG-a italijanskoj kompaniji A2A. Miličković je 2011. godine zajedno sa porodicom pružao aktivan fizički otpor vlastima Podgorice, ne dozvoljavajući eksproprijaciju njegove imovine kroz koju je trebalo da bude izgrađen javni put.
Tokom kampanje za predsjednika Crne Gore, Miličković je saopštio da se zalaže za promjenu Izbornog zakona kako bi građani glasali za otvorene liste, odnosno konkretne ličnosti, a ne za političke partije.
— Dobrilo Dedeić, kandidat grupe vanparlamentarnih stranaka i organizacija pod nazivom Srpska koalicija. Dedić je bivši funkcioner Srpske narodne stranke koju je napustio 2009. kada je ta stranka preimonovana u Novu srpsku demokratiju. Oštar je kritičar NATO-a i Zapada, a na meti njegovih kritika su često i druge prosrpske stranke zbog navodne neiskrene borbe za Srbe u Crnoj Gori i kolaboraciju sa vlastima.
Srpsku koaliciju čine: Srpski sabor Zavjetnici, Srpska stranka, Stranka penzionera invalida i socijalne pravde, Sindikat nezaposlenih, Centar za razvoj demokratije i ljudskih prava, Pokret za Evroazijsku uniju i Srpska lista.
(Radio Slobodna Evropa)
Manjine uz Mila
Albanska alternativa na predsjedničkim izborima 15. aprila podržaće kandidata Demokratske partije socijalista /DPS/ Mila Đukanovića, odlučilo je Predsjedništvo te stranke.
Iz ove stranke je saopšteno da su uvjereni da je spoljna politika vladajuće koalicije doprinijela na poboljšanju i učvršćivanju dobrih odnosa između Crne Gore sa Albanijom i /samoproglašenim/ Kosovom.
“Kao koalicioni partner na državnom nivou, ostvarili smo punopravnu opštinu Tuzi, i to je još jedan razlog da podržimo Đukanovića koji se obavezao kao garant da u septembru raspiše izbore za punopravnu opštinu”, poručili su iz AA.
Đukanovića su podržali i Bošnjačka stranka, Hrvatska građanska inicijativa, Demokratska partija i Socijaldemokrate.
(Srna)
