Povodom teksta “Gensek PDP-a o svojoj stranci: Optužujete druge, a isti ste kao oni”, reagovao je generalni sekretar Partije demokratskog progresa Milko Grmuša.
Njegovo reagovanje prenosimo uz cijelosti, uz integralni tekst kolumne sa Grmušinog bloga, koja se pominje u tekstu:
“Duboko poštujući Vaš medij koji pratim od njegovog osnivanja, te izuzetno cijeneći profesionalne standarde koje ste uvijek pokazivali u svom radu, zamoljavam Vas da postavite link ka mojoj kolumni, jer je pošteno da Vaši cjenjeni čitaoci mogu da pročitaju šta sam ja zaista napisao, a ne šta je Vaš novinar interpretirao da sam napisao.
Nigdje u tom tekstu nisam napisao rečenicu koju ste naveli u naslovu, a pogotovo nigdje ništa nisam napisao niti o Drašku Stanivukoviću, niti o bilo kojem drugom partijskom kolegi. Naprotiv, mislim da je u tekstu veoma jasno navedeno da je PDP jedina istinska evropska partija u Republici Srpskoj i da iz tog razloga ima obavezu da se uvijek trudi da u svom radu insistira na opravdanju takve politike, a koja je, po mom dubokom uvjerenju, najbolja u Republici Srpskoj.
Uzgred budi rečeno, ponosan sam što sam u istoj partiji sa Draškom Stanivukovićem, kao što sam ponosan i na činjenicu da tu partiju vodi Branislav Borenović koji je dao politički prostor čitavom nizu ljudi koji u demokratskom ambijentu žele da učine sve što je u njihovoj moći da makar malo pomognu razvoju svoje zemlje, te i ovaj dodatni komentar možete dodati u Vaš tekst, jer je riječ o direktnoj izjavi, a ne o interpretaciji nepostojeće izjave”.
U nastavku prenosimo kolumnu Milka Grmuše:
Republika Srpska, a evropska
Prije petnaestak godina PDP je imao upečatljiv predizborni slogan koji je veoma zgodno uobličio političku težnju moderno orjentisanog dijela građana i biračkog tijela u Republici Srpskoj, pogotovo onog blago desno opredjeljenog. Taj slogan glasio je “Da ostane srpska, a da postane evropska”. Teško da je neki potonji slogan bolje okarakterisao ne samo PDP, nego i opštu potrebu Republike Srpske da se modernizuje, jer u suprotnom….
U suprotnom nam se desila sadašnjost kakva se desila i kakva se dešava i dalje. U nedostatku vladavine prava, prosperitetne tržišne privrede neopterećene partokratskim pravilima i ortačkim vezama, efikasne javne uprave, funkcionalnog obrazovnog sistema i održivih socijalnih fondova, Republiku Srpsku su prvo počeli napuštati njeni najprogresivniji ljudi, mladi, obrazovani, dinamični, a potom je ovaj trend postao tako užasno galopirajući da danas odavde odlaze čitave porodice, stari i mladi, ko god može da izdrži nekoliko časova puta. Jednostavno, ljudi su odbili da žive u neuređenom sistemu, pa da je srpski za sve pare.
Ne treba biti mnogo pametan i načitan da bi se shvatilo da unutar Evropske unije postoji ozbiljan otpor prema prijemu novih članica, i to u najuticajnijim državama EU. Čak da nekim čudom u ovom trenutku Republika Srpska i BiH ispunjavaju sve kriterijume za punopravno članstvo u EU, a od čega su daleko svjetlosnim godinama, u EU ne bi postojao konsenzus o prijemu bar još deceniju ili dvije. To je realnost. No, ovu geopolitičku realnost domaće političke elite iskoristile su da učine sve da kompromituju samu evropsku ideju među građanima. Postoji višegodišnja kampanja čiji je cilj da se obesmisle evropske vrijednosti (čitaj: transparentna vlada, tržišna ekonomija, vladavina prava, građansko društvo), a pod krinkom problema u funkcionisanju institucija EU.
Smisao te kampanje veoma je jednostavan i svodi se na potrebu vlasti na svim nivoima da prikriju svoju indolentnost, bezidejnost, koruptivnost i sklonost totalitarnim modelima funkcionisanja. U Republici Srpskoj su se u tu kampanju uključili i čitavi ostaci komunističkog totalitarnog sistema koji intimno mrze demokratiju, ljudska prava i slobode, tržišnu privredu, privatnu inicijativu, jer u takvom sistemu, gdje vrijediš koliko si sposoban da budeš konkurentan, ti relikti nekog prošlog vremena i njihovi idejni (često i biološki) nasljednici ne bi imali bilo kakav značaj. Uostalom, uvijek pitam koliko je to naših ljudi u bilo kojoj branši koji su poznati i uspješni ne u svijetu, ne u Evropi, nego na prostoru bivše Jugoslavije. Odgovor se nameće sam po sebi.
Kao što napisah, mnogi pametni ljudi su prepoznali tu potrebu političkih oligarhija da od ovog prostora naprave gnusnu žabokrečinu u kojoj se poštuju jedino mediokriteti. Te političke kaste u deficitu su sa bilo kojim supstancijalnim elementom koji bi ih učinio regionalno važnima, i zato im je najvažnije da maksimalno izoluju ovaj prostor, a politički sistem konzerviraju u najvećoj mogućoj mjeri.
To je razlog zbog čega je urgentna politička i društvena potreba konačno političko profilisanje alternative takvoj politici. U pomenutom PDP-u konačno moramo da jasno kažemo da se ne plašimo svoje proevropske dimenzije. Da, mi smo istinska evropska partija čiji je najvažniji politički cilj modernizacija Republike Srpske i puna implementacija evropskih (čitaj: civilizacijskih) standarda. To nam je potrebno da bismo učinili Republiku Srpsku boljim mjestom za život njenih građana. To nam je potrebno da bismo imali ekonomiju koja stvara radna mjesta u privatnom sektoru, koji funkcioniše na modernim i pravnim principima i u kojoj ljudi ne rade za crkavicu, nego mogu normalno da se usavršavaju u skladu sa količinom uloženog rada i znanja koja stiču. To nam je potrebno da bismo imali upravni sistem koji ne zavisi od volje državnog službenika, nego koji je digitalizovan, brz, jeftin, transparentan. To nam je potrebno kako bismo konačno spoznali šta je to vladavina prava, a ne pojedinca.
Republici Srpskoj je, više nego ikada, potrebna snažna, organizovana i ideološki nedvosmislena proevropska politička partija. Ta partija će i sama morati izvršiti unutrašnju transformaciju kako bi stekla legitimitet da nosi ove ideje. Ne može se govoriti o potrebi borbe protiv partijskog zapošljavanja, a u samoj partiji funkcionisati na isti način. Ne može se govoriti o transparentnosti i demokratiji, a članstvu servirati već pripremljene odluke. Kad govorimo o PDP-u, ovoj partiji je i po horizontali i po vertikali potrebna dubinska transformacija i ozbiljno čišćenje. Potrebne su joj istinski demokratske procedure, usvajanje pravila po kojima se članovi mogu kandidovati za partijske i javne funkcije, kao i restrukturisanje najviših partijskih organa.
Kako da se ozbiljno zalažemo za jačanje privatnog sektora, ako nam u najvažnijim partijskim organima većina ljudi od kontakta sa privatnim biznisom ima par sati gledanja filmova sa tom tematikom, uz decenijsko tavorenje na budžetu? To mora da se mijenja, ako želimo da mijenjamo zajednicu onda je prvi, najvažniji i najbolniji korak da promijenimo sebe. Moramo se obratiti ljudima koji ne žive od politike, koji su uspješni u onome šta rade i koji politiku doživljavaju kao alat da urede ambijent u kojem egzistiraju kako bi bili još uspješniji u tom što rade, ali ne zbog političkih veza, nego zbog same činjenice efikasnijeg sistema.
U septembru će PDP organizovati svoj Sabor na kojem će obilježiti 20 godina postojanja partije, i to je idealna prilika da se politika partije jasno i nedvosmisleno profiliše kao modernizacijska i evropska, da se jalova struktura labavo povezanih lokalnih odbora transponira u dinamičnu, efikasnu i prodornu organizaciju sposobnu da infrastrukturno iznese partijsku politiku, kao i da se kadrovska politika potpuno uskladi sa ciljem da se u narednih pet godina bez kompromisa završi sa tranzicijom i Republika Srpska postane uređeno, evropsko i kapitalističko društvo sposobno da nameće civilizacijske trendove i u BIH, ali i u cijeloj regiji.
(banjaluka.net)
