Iako je režim dugogodišnjeg crnogorskog diktatora Mila Đukanovića očekivao da će dobiti snažnu i nedvosmislenu podršku američkog faktora za suzbijanje veličanstvenih skupova za odbranu svetinja Srpske pravoslavne crkve (SPC) i povlačenje kvazilegalnog akta poznatog kao “Zakon o slobodi veroispovesti”, poslednji događaji ukazuju da bi se ova očekivanja vrlo lako mogla izjaloviti.
Naime, u izjavi američkog Stejt departmenta o aktuelnim događajima u Crnoj Gori, uz dobro poznatu floskulu kojom se svi akteri pozivaju na uzdržanost, jasno je ukazano da crnogorske vlasti moraju poštovati slobodu veroispovesti i pravo na okupljanje, što predstavlja više nego očigledno davanje legitimiteta skupovima u organizaciji SPC.
Da je ova izjava samo vrh ledenog brega pokazuju i saznanja dobro pozicioniranih izvora iz crnogorske diplomatske mreže, koji su insistirali na anonimnosti, a prema kojima SAD počinju da se sve više distanciraju od Đukanovića i njegovog režima, uprkos tome što na zvaničnom planu pružaju podršku vlastima Crne Gore kao članice NATO. Međutim, SAD od otpočinjanja skupova u organizaciji SPC Crnoj Gori nisu izašle u susret u pogledu zahteva za konkretniju podršku policijsko-bezbednosnim snagama, poput nabavke najmodernije tehničke opreme za nadzor nad učesnicima protestnih šetnji, litija i molebana, a suzdržanost su, uprkos više nego intenzivnom lobiranju crnogorskog režima, pokazale i prilikom davanja izjava o situaciji u Crnoj Gori, što se uostalom da videti i iz navedene izjave Stejt departmenta.
Imajući sve to u vidu, može se sa pravom oceniti da Đukanović i njegovi saradnici sve više počinju da nailaze na zaključana vrata na adresama na kojima su ranije bili vrlo rado primani, i sa kojih su dobijali otvorenu podršku za svoje aktivnosti. Teško da se može naći čvršća potvrda od toga da i dojučerašnji pouzdani saveznici iz zapadnih centara moći budućnost Đukanovićevog režima vide na – smetlištu istorije.
(Glas javnosti)
