Na području Unsko sanskog kantona (USK), koji je najviše pogođen migrantskom krizom u posljednjh nekoliko godina, već su se iskristalisale veće migrantske grupe koje su uglavnom okupljeno prema njihovoj nacionalnoj pripadnosti, među kojima Alžirci važe za najopasnije zbog čega ih se lokalno stanovništvo i najviše plaši, pokazuju saznanja bezbjednosnih agencija u BiH.
Te odvojene i samostalne grupe Markonaca, Pakistanaca, Alžiraca i drugih nacionalnosti, prema saznanjima bezbjednosnih struktura u BiH, na području opštine Velika Kladuša imaju svoje šefove koji su vrhovni autoriteti među njima i bez čije saglasnosti se ne smije donijeti nikakva odluka niti bilo koji pojedinac smije samoinicijativno odlučivati o bilo čemu. Po Kladuši uveliko kruži priča da pripadnici migrantskih grupacija koji su odmetnuti i koji odbijaju da poslušaju svoje „šefove“ odjednom nestaju, pa se sumnja da bivaju likvidirani, a njihovi leševi potom budu zakopavani u obližnjim šumama ili ih se rješavaju na neke druge načine
Jedan od novih detalja iz migrantske populacije sa teritorije USK je činjenica da se migranti sve češće mogu vidjeti kao radnici na građevinama ili drugim firmama u Velikoj Kladuši, što se pripisuje smanjenoj ponudi domaće radne snage, koja je uzrokovana pojačanim odlaskom domaćeg stanovništva prethodnih godina u evropske zemlje.
„U nekoliko građevinskih i zanatskih preduzeća u Kladuši u posljednjih dva-tri mjeseca zaposleno je oko 20 migranata. Svi oni su Pakistanci, koji važe za najvrijednije i najpoštenije. Plate koje ti poslodavci daju migrantima kreću se od 800 do 1000 maraka“, pokazuju saznanja bezbjednosnih struktura u BiH. Prema tim informacijama sa terena, migranti koji rade posljednjih mjeseci su sve zadovoljniji i sve manje razmišljaju o prelasku granice EU. Zbog toga se, pokazuju procjene bezbjednosnih stručnjaka, kao sledeći korak može očekivati postepena asimilacija migrantske populacije među lokalno stanovništvo, putem sklapanja brakova, zasnivanja porodica i na druge načine, što kod građana Velike Kladuše izaziva opravdanu bojazan o promjeni strukture stanovništva u narednim decenijama.
Ipak, oni školovaniji migranti imaju više sreće i čim dođu na prostor USK, odjednom nestanu i budu deportovani u zemlje Evropske unije. Naime, prema informacijama bezbjednosnih agencija, na području USK i Velike Kladuše je primjećeno da, kada se među migrantima zateknu ljekari, inžinjeri, menadžeri, sportisti i drugi visokoobrazovani migranti, oni se ne zadržavaju dugo u kampovima nego im se nakon dan ili dva gubi svaki trag, što ukazuje na mogućnost postojanja tajnih kanala kojima se ova kvalifikovanija i perspektivnija populacija migranata prebacuje do zemalja Zapadne Evrope. Takvi školovani migranti će biti od koristi tamošnjim zemljama, a u BiH ostaju oni sa gotovo nikakvim obrazovanjem.
Da pokušaja prelaska granice EU ima svakodnevno pokazuje i jedan slučaj iz prošlog mjeseca, kada je u Veliku Kladušu vraćena jedna grupa od 12 migranata koji su ilegalnim tokovima u martu došli sve do Italije, ali ih je italijanska policija vratila do Slovenije, slovenačka do Hrvatske, a hrvatska policija ih je vratila do granice sa BiH, u reonu Vrnograča kod Velike Kladuše. Prema informacijama domaćig bezbjednosnih agencija, migranti su po povratku u BiH rekli da su italijanske vlasti insistirale da se cijela grupa koja je uhvaćena u Italiji vrati istom rutom, s tim da su ih hrvatski policajci po ustaljenoj praksi tukli i natjerali da se izuju, tako da su se u Velikoj Kladuši pojvili bosi.
Ipak, tračak nade za migrante koji se nalaze po ulicama, napuštenim objektima i šumama oko Velike Kladuše, bar što se tiče hrane i odjeće, donose humanitarne organizacije koje djeluju na tom prostoru. Naime, prema informacijama nbezbjednosnih agencija u koje smo imali uvid, početkom aprila ove godine, u Velikoj Kladuši je počeo sa radom ogranak Humanitarne organizacije „SOS Balkanroute“ u kojoj je na period od dvije godine zaposleno šestoro Kladuščana, koji za taj svoj angažman dobijaju i mjesečnu platu koja je nešto veća od hiljadu maraka.
Cilj te nove organizacije, odnosno zadaci zaposlenih lica su pomoć migrantima na području USK koji nisu smješteni u registrovane migrantske kampove, odnosno pronalazak migranata u tranzitu, kao i onih po šumama, napuštenim kućama i zabačenim terenima na području tog kantona. Ova organizacija je zadužena za obezbjeđivanje hrane, pića i odjeće. Prema našim informacijama, hranu i piće nabavljaju u marketima na području Kantona, a novac za te nabavke stiže iz inostranstva, tako da zaposleni u toj organizaciji nemaju nikakvog dodira sa novcem. Odjeća se skladišti u jednom stambeno poslovnom objektu u kojem je i kancelarija udruženja u Kladuši, za šta se plaća kirija vlasniku u visini od oko 1.400 maraka.
„Ova činjenica je unijela spokoj među stanovnike Velike Kladuše gdje je daleko najveći broj migranata na divljim lokacijama u odnosu na ostale opštine kantona. Mještani zbog toga očekuju bolju bezbjednosnu situaciju i smanjenje broja krivičnih djela, imajući u vidu da sada svi migranti imaju obezbjeđenu hranu, piće i odjeću“, ističu mještani Velike Kladuše. Takođe, informacije do kojih smo došli pokazuju i da na prostoru Velike Kladuše djeluje još jedna humanitarna organizacija koja je zadužena za obezbjeđivanje ogrevnog drveta za migante koji borave u lošim uslovima, najčešće pod vedrim nebom.
Dakle, iz svega navedenog može se zaključiti da migrantskim grupama vladaju šefovi koji siju strah među većinom, da se pitaju za sve, a da značajnu korist od migranata imaju neki pojedinci koji im prodaju hranu, obuću, odjeću, piće, ogrev ili iznajmljuju svoje stambeno poslovne prostore. Ono što posebno brine domaće stanovništvo je činjenica da se migranti polako asimiliraju, da počinju da rade na dnevnicu, što stvara opravdanu bojazan od njihovog dužeg ostanka na našim prostorima, a riječ je o mahom neškolovanim licima, jer sve one koji su školovani Evropska unija sama bira preko raznih humanitarnih organizacija i pruža im gostoprimstvo na svojoj teritoriji.
(Opcija.net)
