Glumac Ljubomir Bandović tumačiće glavnu ulogu u filmu “Ime naroda” Darka Bajića, čija je premijera zakazana za 8. avgust na svečanom otvaranju Festivala evropskog filma Palić, a glumac za Tanjug kaže da će možda priča o Svetozaru Miletiću u ovo vrijeme pandemije i opšte apatije vratiti ljudima malo snage i vjere u to da je život vrijedan.
Na pitanje kako je reagovao kada ga je Bajić pozvao da igra ovu istorijsku ulogu, Bandović priznaje da su mu se prvo “uši zacrvenile”, te da prvih nekoliko njegovih rečenica uopšte nije čuo, a da ga je zatim potpuno obuzela ideja da je on nečiji izbor za tu konkretnu ulogu.
“O Svetozaru ništa nisam znao, kao ni cela moja generacija. Ne verujem da je iko u školi učio nešto više o tome. U moje vreme istorija je bila skoncentrisana na tursku petovekovnu vladavinu i na Drugi svetski rat, gde su ‘Prle i Tihi pobili milijarde Nemaca’. Ali ove konkretne ljude, koji su stvarno nešto radili za našu zemlju, nisam znao”, iskren je glumac.
Kada je počeo da istražuje, shvatio je zašto ga je Bajić izabrao za tu ulogu, jer ako ima nešto u svom karakteru što se podudara sa Miletićem, to je, kaže, povjerenje koje izaziva kod sagovornika.
“Znam i da je Miletića narod jako voleo, a mislim da me je Darko izabrao i zbog njegove energije. Ja sam od onih glumaca koji ništa ne vrede bez partnera. Scenario je bio takav da je ponudio odnos sa ćerkom Milicom. Na to sam se najviše oslonio”, kaže Bandović.
Dodaje da je važno istaći Miletićevu odlučnost da sa svakim može da uđe u razgovor, jer je to “lako čovjeku kome istina čuva leđa”.
“On nikada nije bio nizašta kriv da bi bežao od razgovora, naprotiv. Sve što je u životu radio je bilo istinito. To je nešto što ga je krasilo. To je onaj Meštrovićev spomenik u Novom Sadu, s onim ukočenim rukama koje nešto dokazuju”, ističe.
Smatra da mi iz ove današnje “udobne građanske pozicije”, gdje je sve dostupno na jedan klik, ne možemo ni da zamislimo koliko su ljudi tog vremena trošili energiju.
“Svoj lik sam vukao iz odnosa prema ćerki, tako da je i Darko vodio Svetozara iz odnosa sa porodicom i prijateljima. Valjda su međuljudski odnosi u to vreme više značili nego danas. Mnogo je komponenti tu trebalo da se spoji, jer ovo nije ni istorijski ni ljubavni film, triler, melodrama, Ime naroda je sve između toga”, objašnjava Bandović.
Na pitanje da li današnje vrijeme može da izrodi nekog poput Miletića, smatra da može jer “vjeruje da se rajsko naselje zaslužuje mukom”, ali primjećuje da je ideal u današnje vrijeme izjednačen sa uspjehom, te da je uspeh moneta.
“Doza stida, dostojanstva, ideje da ću danas razgovarati s nekim koga ne poznajem i zastupaću nekoga koga on ne poznaje. Da moram da budem najbolji mogući. Toga danas nema. Ne uvažavamo jedni druge”, kaže on.
Uvjeren je da bi Miletić i danas imao neku hordu hejtera koji bi izvrgavali ruglu bilo šta što bi izjavio, politički i nacionalno.
“Ne poštujemo mi danas čoveka koji stvarno hoće da se bori. Ismevamo ga. Kada pogledaš sve to posle sto godina, ispadne kao da je uzaludno robijao i radio sve ostalo. A nije”, kaže Bandović.
Igrati istorijsku ulogu za njega je vrlo specifično jer se “ispravi kičma, promijeni se artikulacija, jer i glumci i publika, imaju usađeno ogromno poštovanje prema tome”.
“Imamo potrebu da poštujemo principe, disciplinu, odanost, hrabrost i ostalo. I kao mlad, pre nego što sam postao glumac, bio sam učen da poštujem uniformu jer su moji stričevi oficiri. Da poštujem znanje”, zaključuje glumac.
(Agencije)
